A Touch of Gold voor Dunya

 

Dunya met Epke Zonderland na afloop van de generale repetitie van A Touch of Gold

Generale repetitie A Touch of Gold

“Komt Sanne Wevers ook?” vraagt Dunya opgewonden als ze leest wat er op het blad met Stadspasaanbiedingen staat. Ik knik. “Ja, dat staat erbij. Net als Epke Zonderland!” Daar hoeft ze niet over na te denken. Ze wil er naar toe. Het is een geweldige aanbieding van de Amsterdamse Stadspas. Een groot sportspektakel met allerlei internationale turnhelden in de Ziggo Dome. Wij mogen gratis naar de generale repetitie van A Touch of Gold.

De grote muziekshow

De show wordt geopend door Romy Monteiro. Dunya ziet het meteen. Ze kent haar van een aantal Zapp-programma’s, zoals de Grote Muziekshow die ze presenteert met Buddy Vedder. Dat doet ze wel goed en dat ze kan zingen laat ze ook horen. Hier ook trouwens! We genieten vanaf het eerste moment. Vooraf wordt verteld dat de generale repetitie altijd zonder publiek is. Dat is vandaag voor het eerst anders. Lijkt me ook best spannend voor de sporters en artiesten trouwens.

Het beweegplein

Er volgen optredens van uiteenlopende sporters. We zien acrobatiek, dans, de evenwichtsbalk, trampolines, de lange mat en kijken onze ogen uit. Voorafgaand aan de show mochten kinderen zelf sporten op het beweegplein. Dunya heeft wat handstanden uitgeprobeerd, spijkerbroek gehangen en ze heeft in een wiel gestaan en rondgereden. Dus over de kop. Waanzinnig! Daarna snel naar de show, want die begon al bijna. De tijd is te kort. Tijdens de show zitten we ademloos te kijken naar al die fantastische acts. Ik geniet ook van Dunya’s gezicht. Als ze een foto wil maken van het sportterrein klimt ze over de stoelen heen om een rij achter ons er weer bovenop te klimmen. Ik hou haar, en in gedachten mijn hart, goed vast maar het gaat natuurlijk helemaal goed. De jongens die achter ons zitten en een foto van ons samen maken, zeggen dat ze ook wel mee kan doen met de show. 

You are gold

Dunya is vooral onder de indruk van het openingslied dat gezongen wordt door Romy Monteiro: “You’re gold”. Achteraf zoekt ze op YouTube, maar de versie van Romy is nergens te vinden tot haar teleurstelling. Er zijn turn-artiesten uit Wit Rusland, Oekraïne, Nederland, Oostenrijk, Liverpool en de rest ben ik een beetje vergeten. De mooiste act vindt Dunya die van Sanne en Lieke Wevers, samen op de evenwichtsbalk. Ik vind de act van de Nederlandse ploeg sowieso erg leuk. De meiden in witte jurkjes en de jongens stoer. Alsof ze het tegen elkaar op moeten nemen. De meiden kijken ook uitdagend naar de jongens van “Kom maar op!”. 

Epke Zonderland

Alles zit in de show. Acrobaten, touwtje springen, breakdance, brug met ongelijke leggers, evenwichtsbalk, trampoline springen, de lange mat, salto’s en ga maar door. Het is een fantastische belevenis, waar we geen genoeg van krijgen. Als om half tien de finale is en de artiesten daarna allemaal verdwijnen is Dunya teleurgesteld. Ze vindt het jammer dat het is afgelopen. Ik heb haast. “Kom op, snel, we gaan. Anders komen we in de massa terecht en het is al laat!” Ik bots bijna tegen Sanne en Lieke Wevers op als ik van de tribune kom en als ik Dunya teruggevonden heb zien we Epke Zonderland. “Snel, ga er naar toe, dan maak ik een foto!” spoor ik haar aan. Helaas is Sanne nergens meer te bekennen en als ik de jassen ga halen is ook Dunya verdwenen. Op zoek naar Sanne, tevergeefs. 

Handtekeningen

Als ze weer opduikt is ze een beetje teleurgesteld, maar bij de uitgang krijgt ze een flyer met handtekeningen van alle artiesten. “Staat Sanne er ook op?” vraagt ze voor de zekerheid. “Jazeker!” zegt een medewerker van A Touch of Gold die net aan komt lopen. “Kijk hier staat Sanne en daar staat Lieke!” Dunya lacht naar me. “Toch een beetje tevreden?” vraag ik. “Ja!” antwoordt ze. We lopen naar de metro en zijn heel laat thuis. We liggen nog later in bed en maken plannen voor de rest van de vakantie. De Stadspas-aanbiedingen zijn erg leuk en de twee weken zijn zo om. De volgende dag bel ik Circus Zanzara en bestel kaarten voor volgende week. Ook regelen we ons logeerfeestje voor oud en nieuw. Inclusief shoppen. 

Schaatsen

De volgende dag zijn we afgepeigerd. Het was heel laat-of vroeg-toen we in bed lagen en ik heb erg slecht geslapen. Geen puf om nog naar Noord te fietsen door de natte sneeuw en we besluiten dan maar boodschappen te doen. We kijken schaatsen, het Olympische Kwalificatie Toernooi. “Jammer dat er gister geen schaatsen was bij A Touch of Gold” verzucht Dunya. “Ik wilde dat ik zo goed was als Sven Kramer. Als we in januari in het Olympisch Stadion gaan schaatsen zou ik het dan heel goed kunnen.” 

Weerstand opbouwen

Zo blijven er altijd wensen over. Maar we hebben genoten van A Touch of Gold. “Ik wil morgen weer!” zegt Dunya. Ik denk er iets anders over. Het was een mooie ervaring en volgend jaar wil ik wel weer, maar morgen lekker op tijd naar bed. Ze straalde vandaag toen ze haar favoriet Sanne Wevers zag optreden. In haar ogen zag ik een vleugje goud. Wat word ik toch gelukkig van zulke momenten. En wat ben ik gelukkig met mijn meisje. Wat bof ik toch dat ik zoveel leuke dingen met haar mag doen. De rest van de vakantie gaan we door met genieten, maar proberen we ook een beetje uit te rusten. Ik moet energie opdoen voor mijn werk. Dunya moet weerstand opbouwen om haar verkoudheid eindelijk eens te boven te komen. Dus genieten blijven we doen, maar uitstapjes met mate.

Cinekid 2017: Spangas en Mees Kees in het Ketelhuis

Mees Kees en Dunya tijdens Cinekid in het Ketelhuis in Amsterdam.

Cinekid in de Herfstvakantie

Zoals elke Herfstvakantie zijn Dunya en ik veel te vinden in het Westerpark. Elk jaar is daar namelijk het Cinekid-festival. Een verzameling van de leukste, nieuwste, oudste, grappigste, populairste, indrukwekkendste en interessantste kinderfilms, series, apps, live shows en workshops. Het is onmogelijk om alles te doen. We moeten keuzes maken. Maar dat valt niet mee. We doen dan ook elk jaar weer meer dan we van plan waren. En geven dus ook meer geld uit. Niet teveel bij nadenken, want Cinekid is niet goedkoop.

Spangas meet & greet

Natuurlijk kiezen we als eerste voor Spangas. We kijken op maandag met een aantal acteurs het weekoverzicht van deze week. Daarna mochten er vragen gesteld worden en tot slot met de acteurs op de foto voor Het Ketelhuis, de bioscoop. Persoonlijk had ik gekozen voor een andere zaal. In het machinegebouw is veel meer plek en dus hoef je minder kinderen teleur te stellen. Daar zaten we twee jaar geleden met een aantal acteurs van de film “Spangas in actie”. Want dat Spangas populair is, mag duidelijk zijn. Ook was er weinig tijd voor de meet & greet achteraf. Snel een foto en weer door. Maar dat maakt de ontmoeting en de ervaring niet minder leuk en onvergetelijk.

Getrouwd in Egypte

Met Stadspas kunnen we voor een euro nog naar twee activiteiten. Dunya kiest voor “Dummie de Mummie en de tombe van Achnetoet” en een dagje Medialab met een vriendinnetje. “Wat is de hoofdstad van Egypte?” fluister ik aan het begin van de film tegen Dunya die vorige week een ‘Goed’ had voor Topografie van Noord Afrika. “Cairo” fluistert ze terug. “En wie is daar getrouwd?” fluister ik weer. “Indra” zegt ze. Eén van onze voormalige oppassen die we volgen op Facebook. Ze zag er prachtig uit in haar bruidsjurk. En dat terwijl Dunya moest leren waar Egypte ligt en wat de hoofdstad is. Een beter ezelsbruggetje bestaat niet.

Dummie de Mummie en de tombe van Achnetoet

De film is leuk, erg grappig, maar soms ook best emotioneel. Ondanks dat het natuurlijk fantasie is, een Mummie die met het vliegtuig naar Egypte reist, zijn de emoties wel herkenbaar. Zo zoekt Dummie de graftombe waar zijn ouders begraven liggen, om afscheid te nemen. Goos denkt even dat hij hem moet achterlaten en ineens kruipt Dunya tegen me aan. Ik sla een arm om haar heen en ze huilt zachtjes. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Gelukkig voor Goos en zijn vader gaat Dummie gewoon weer mee naar huis en gelukkig voor ons kan er dus volgend jaar zomaar een nieuwe film uitkomen.

Vroege vogel film

Samen gaan we ook naar Mees Kees. Dat is een zogeheten ‘Vroege Vogel’ film. Als je voor twaalf uur naar de film gaat betaal je minder. In ‘The Movies’ schreef ik in een andere blog. De avond van te voren bekijkt Dunya nog eens het programma van de volgende dag. “Mees Kees is gewoon in het Ketelhuis” zegt ze verbaasd. “Kijk nog maar eens goed, want ik weet zeker dat we naar die andere bioscoop moeten. ‘The Movies’ is een prachtige oude bioscoop vlakbij ons huis, maar buiten het Cinekid-terrein. Dus als we voor de verkeerde bioscoop staan zijn we echt te laat. Ik zoek de kaartjes op in mijn email. “Verdraaid, je hebt gelijk. Het is gewoon in het Ketelhuis. Hoe kan dat nou?” Als ik de film aanklik zie ik dat ie een paar dagen eerder inderdaad in ‘The Movies’ draaide. Daar ben ik de mist in gegaan, maar gelukkig op tijd hersteld.

Mees Kees

Mees Kees is er ook bij. Ook Sep, een leerling uit de klas van Mees Kees, is bij de film aanwezig. Zelf vertelt Mees Kees dat hij het leuk vindt dat hij de ene keer zich gedraagt als een stripfiguur, maar het andere moment echt een mens is in de film. Zo is het ook precies, erg goed verwoord. We genieten van de film. De grappige dingen die er gebeuren, maar ook de serieuze. Een moeder met een depressie, een vader die overleden is, dat zijn onderwerpen die niet geschuwd worden in de film, maar wel op een luchtige manier aan bod komen. Na afloop komen we beneden in de hal midden in de drukte terecht. Er staat een rij door de hele ruimte die wacht tot ze naar binnen kunnen bij de volgende film.

Het Ketelhuis

Dunya weet Mees Kees te tackelen voor een foto, nadat ze onder de kapstok door gekropen is en zich dwars door de rij gewurmd heeft. Ik volg iets later en ben net op tijd om de foto te maken. De ‘nieuwe’ Mees Kees hoor ik. Grappig dat mij dat niet eens was opgevallen. Ik zag meteen dat het Mees Kees was toen hij ‘Het Ketelthuis’ binnen kwam wandelen. Ik had er geen idee van dat de oude was vervangen door een nieuwe Mees Kees. Maar de nieuwe voldoet in elk geval prima. Hij is een meester die elk kind zou willen.

Medialab

Op donderdag gaat Dunya zelfstandig naar het Westerpark, waar ze wordt opgewacht door een vriendinnetje en haar moeder. Ik heb een afspraak thuis om een plan van aanpak te maken voor een herindeling van de slaapkamer. Daarna volg ik ook. Dunya en Laura zitten in het Medialab en maken animaties, ervaren hoe Virtual Reality  werkt en mogen een eigen emoji maken. Ook kunnen ze nog knutselen met karton en lijm. Een ware ontdekkingstocht door de technologie van nu en de toekomst. De moeder van Laura en ik gaan warme chocomel drinken in een café naast het Medialab. Totdat Dunya belt dat ze eruit zijn en ons zoeken. Ze willen nog wel een film of iets anders doen. Dus we halen kaartjes voor de live show van Musical.ly.

Musical.ly

We sturen de meiden samen naar de Live show van Musical.ly, een populaire app met muziek en playbacken die erg populair is bij tienermeiden. Na vier uur halen we ze weer op en dan zitten ze weer in het Medialab. Met moeite weken we ze los van Cinekid. Nog een rondje zweefmolen en als we dan nog een muntje over hebben gaat Dunya ook nog even in de kleinste bioscoop van de wereld. Daar kon ze twee afleveringen van de avonturen van Varkentje Rund bekijken.

Anne-Mar

Op vrijdag staat de BSO op het programma en dus is dit de laatste dag voor ons op Cinekid. Dunya neemt afscheid van het filmfestival met een lach en een traan. Het was weer een geweldige belevenis, de films, de handtekeningen en de foto’s van BN-ers, de ontmoeting met de cast van Spangas en Mees Kees…. Op de valreep nog even op de foto met Anne-Mar van de Anti Pestclub en Lysette van het Jeugdjournaal. Wat een fantastische Herfstvakantie. Dag Cinekid, tot volgend jaar!