Positief Opvoeden

“Voor wie is Positief Opvoeden eigenlijk?” vraag ik met een frons in de camera. “Heel goed!” roept de regisseuse. “En nu met een glimlach!” Oja, haha. “Voor wie is positief Opvoeden eigenlijk?” herhaal ik met een glimlach en mijn liefste stem. “Iets pittiger mag wel. Je hebt volgens mij een heel zacht karakter, maar…..” Ik zucht. Een zacht karakter. Ik zou eens willen dat het niet zo was. “Ik zal het niet laten merken!” zeg ik. Dat is ook niet de bedoeling. Ik moet wel laten zien dat ik een lieve moeder ben.  De derde keer gaat het goed. Ik mag het nog een paar keer herhalen. 

Toen ik de oproep op twitter zag staan om mee te werken aan een spotje voor Positief Opvoeden heb ik meteen gemaild. Leek me wel leuk. Vervolgens meteen vergeten. Tot dat telefoontje kwam. Natuurlijk kan ik vrijdag! Geen probleem! Kinderopvang beschikbaar? Perfect! We zullen er zijn. Als ik het Rembrandpark uit kom fietsen wil ik gaan zoeken. Maar dan zie ik het straatnaambordje en besef ik dat we het gewoon gevonden hebben. “We zijn er gewoon!” roep ik enthousiast tegen Dunya, die voorin de bakfiets zit. Terwijl ik meestal verkeerd fiets en met de kaart in mijn hand moet zoeken enz. Dunya wordt net zo enthousiast als ik. “We zijn er gewoon!” roept ze uitgelaten als ik de bakfiets parkeer. Ik zie ook meteen het gebouw waar we moeten zijn. “De bockesprong” : Een OKC, GGD, kinderdagverblijf, bso, basisschool, logopedie, en vast nog meer wat ik niet heb ontdekt. Een prachtig gebouw. Dunya gaat op ontdekking uit en voor ik het weet zit ze op de bso te spelen. Ik vraag de leidster of het geen probleem is, maar ze geeft aan dat ze lekker kan spelen en dat ze er geen bezwaar tegen heeft. Dunya voelt zich meteen thuis. Af en toe komt ze even kijken wat ik aan het doen ben. 

In de ochtend doe ik mee aan een workshop van Positief Opvoeden. Ik geef antwoord op vragen die gesteld worden, knik bevestigend bij verhalen van andere ouders en luister geconcentreerd naar de cursusleidster. Allemaal voor een paar minuten film. Grappig wat er allemaal bij komt kijken. Ik kijk mijn ogen uit en geniet. Tussendoor gesprekjes met andere ouders die ook enthousiast zijn en vinden dat ik het goed doe. Ik word helemaal vrolijk van al die complimentjes…

Na de workshop worden er filmpjes opgenomen met korte stukjes tekst. Buiten. “Is Positief Opvoeden ook voor mij?”  Oh wacht even, een vliegtuig. Oh nee, ze zijn daar stenen aan het slijpen. Wacht even, een scooter rijdt twee keer langs. We wachten weer even. Echt leuk dit. De sfeer is goed, de mensen zijn leuk. “Als je je niet op je gemak voelt bij het filmen, ligt dat aan de cameraploeg. Die moet jou op je gemak stellen!” hoorde ik van te voren van een deskundige op gebied van radio en tv. Ik vertel het aan iemand van het team als we naar binnen lopen. “Was je zenuwachtig?” vraagt ze. “Helemaal niet!” zeg ik “Dat vind ik best gek, want de camera stond wel heel dichtbij. Ik dacht dat ze van een afstandje zouden inzoomen.”  Ook het steeds opnieuw doen vind ik niet erg. Ik had verwacht dat ik na drie keer wel ongeduldig zou worden, maar dat is helemaal niet zo. 

’s Middags moet ik deelnemen aan een lezing. Ik krijg een vestje dat ik aan moet trekken, want is zogezegd een nieuwe dag. Echt grappig. Ik ben alleen wel dusdanig moe door een combinatie van een gebroken nacht, een intensieve ochtend en het lange wachten tot het middagprogramma begint. Ik rommel tijdens een overlegmoment snel in mijn tas op zoek naar zoetigheid. Ik vind nog een paar stoffige dropsleutels. Maakt niet uit. Een energiestoot heb ik nodig en daarna gaat het beter. Na afloop van de opnames moet ik een formulier ondertekenen waarmee ik toestemming geef om de beelden te gebruiken. “Ik mag hopen van wel” lach ik. “Anders heb ik hier de hele dag voor niks gezeten!” Ik krijg een leuke cadeaubon mee naar huis. 

Het is nog even een hele tour om Dunya mee naar huis te krijgen. Ze wil blijven bij “het filmpje”.  Kunnen ze meteen zien dat ik de cursus Positief Opvoeden nog niet heb gevolgd. Maar daar ben ik inmiddels mee begonnen! Bij de volgende opnames gaat het vast veel beter met consequent zijn en doorpakken. Ik hoop tenminste dat er een volgende keer komt, want het was hartstikke leuk om mee te doen! 

"Het filmpje” is al te zien op de website van Positief Opvoeden. Mijn tekst is niet meegenomen, helaas. Misschien bewaren ze het voor een volgend spotje. Bovendien, ik moet klein beginnen. Het ochtendprogramma is wel gebruikt en daar ben ik goed in beeld en ook de schrijvende hand in het spotje is van mij! Goed opletten dus!